Horuk Hala, herhangi bir okula gitmez veya gidemez. Döneminde kızlarının okuma yazma öğrenmek için okula gitmesi, taşrada pek görülen bir durum değildir. Ama Hala, çok azimli bir kadındır, kendi kendine okuma yazmayı öğrenir. Gazeteleri heceleyerek okuyan Horuk Hala, Konya’da çok bulunur, dolasıyla şehir havasına uzak olan bir kimse değildir.

Doğduğu köy olan Küçükhasan’ın örf ve adetlerini iyi bilen Horuk Hala, misafirlerini büyük bir sevgiyle karşılar, onlara ikramlarda bulunurdu; gelenlere mutlaka kuzu keser, evin uzun salonunda misafirler için kesilen kuzular, pişirildikten sonra ikram edilir.

Horuk Hala, gelini İclal’in (teyze) porselen tabaklarını gelen misafir için kullanır. Herkesin kendi tabağından yemesi için gerekli ortamı oluştururdu. Servis edilen birbirinden güzel yemekler, yeni uzun masanın üzerinde enfes bir görüntü oluşturur. Masa üzerinde kuzu yemeğinin yanında ‘yoğurt çorbası, höşmerim, komposto’ gibi soğuklar mutlaka sunulurdu.

Uzun boylu, esmer güzeli Horuk Hala’nın gösterişli bir kürkü bulunmaktaydı. Bunun yanında savaiye (sırmalı) üç etek has ipek elbiseler içerinde güzel giyinmenin zarafetini yaşardı.

Yaşlılık döneminde yatağa düşen Horuk Hala, iş yapamamaktaydı. O yaşlandıkça ve düştükçe, kuması adeta ona nazire yaparcasına gençleşmekteydi. Kumasıyla kavga etmeyen Horuk Hala, atmış beş yetmiş yaşında vefat eder.

Gelini, aynı zamanda yeğeni İclal, Uzunbey’e on dört on beş yaşlarında Alişan Bey’in oğlu Hacı Ali Bey’e eş olarak gider. İclal teyze on yıl kayın validesiyle birlikte yaşar. Horuk Hala’nın kocası Alişan Bey, ondan önce hayatını kaybeder.

Horuk Hala, aile büyüklerinin, beylerin bulunduğu meclislerde sözü dinlenen ve onlarla beraber oturan tek kadındır. Ancak ömrünün son yıllarında, iki üç sene yatakta yatarak hayatını sürdürmek zorunda kalır.

Namazını kılar, ancak Kur’ân okumasını bilmezdi, yine de çok meraklı bir hanımdı Horuk Hala. Çok istemesine rağmen, Hacc’a gidemez. Hacca gidemediği için çok üzülür. Kocası Alişan Bey, hacca giderken ‘önce ben bir gideyim, sonra sizi götürürüm’ diyerek Horuk Hala’yı ikna eder.

Zeki, meraklı, hafızası güçlü bir kadın olan Horuk Hala, güzel, düzgün, alımlı, aksansız konuşur. İstanbul Türkçesi konuşur. Türkçesi çok güzel, diksiyonu düzgündür.

Tam bir Osmanlı bir kadını olan Horuk Hala, ata biner. Hatta bir gün asker elbisesi giyer, ata biner, köydeki abisinin evine gider. Hasan Efendi nerede diye erkek tavrıyla herkesi ayaklandırır. Onun oturması için, iki kat döşek koyarlar. Herkes bu kimseyi merak eder, ancak onun Horuk Hala olduğunu kimse bilemez. Bir müddet sonra üzerindekileri çıkardığında herkese büyük bir sürpriz yapar, orada bulunanları tatlı bir tebessüm içinde bırakır.

Herkes onu sevdiği Haruk Hala, kardeşlerinin meclisinde oturur. Görüşlerine değer verilirdi.

Çocuklara çok düşkündü, Hala’nın oğlu Kemal (amca), evin aşağısında bir çayın aktığından bahsetmektedir. Onun ifadelerine göre; ‘annem beni bırakmazdı, çekinirdi. Ben de daha sonra kaçar giderdim.’

Eve geldiğinde hemen pencere açtırır, zira astımdan dolayı nefes almakla zorlanır. Dudakları morarmış şekilde gözükür.