Prof. Dr. Bayram Ali ÇETİNKAYA

            Sivas(ın) İlahiyat(ı) bir okul ve ekoldür. Yani, Sivas Okulu, bu kadim ve ruhanî şehrin köklerinde inşa edilmiş bilim merkezleri medreselerin/üniversitelerin ruhundan beslenir ve mayalanır.

Ortaçağ Anadolu’sunun merkezinde dördüz ilim ocaklarının/güzellerinin -Buruciye (Fen/Tabiat Bilimleri), Şifaiye (Tıp Bilimleri), Çifte Minareli Medrese (İlahiyat Bilimleri) ve Gök Medrese (Hadis Bilimleri)- kadîm nefesinden, Sivas (Cumhuriyet Üniversitesi) İlahiyat Fakültesi feyz alır.

İlim, kültür, irfan ve tarih şehri Sivas, bilgi ve kutsala tarih boyunca önem ve değer verdiği gibi, çağdaş zamanlarda da bu eşsiz özelliğini muhafaza etmektedir. Endülüs’ün Kurtuba Ulu Camii’nin kardeşleri Sivas Ulu Camii ve Divriği Ulu Camii, tarihi nöbet ve vazifelerini elan devam ettirmektedirler.

Bu mabetleri inşa eden kesme taşlar, burada ayrı bir estetik serencamı gösterirler. Taşın kutsala olan hizmeti, Batı’da Endülüs’te olduğu gibi, Doğu’da Sivas’ta varoluşunu sürdürmektedir. İslâm medeniyetinin şaheser eserleri; bilim, teknik, gönül ve estetiğin zarafete dönüştüğü kadim mabetlerdir.

İlim merkezleri, akıl ve zihin inşa ettikleri gibi, gönül ve irfanı da ihyâ ederler. Selçuklu’nun damga vurduğu şehir, Sivas, içindeki sultan ve şehzadeleri bağrında taşıdığı gibi, irfan ehli Şems-i Sivasî, Abdulvahhab Gazi ve İhramcızâde İsmail Hakkı Hazretlerini de kalbinde muhafaza etmekten büyük şeref duymaktadır.

Âlimlerin, Âriflerin, Âkillerin ve Umeranın (yöneticilerin) şekil verdiği ve mayaladığı bu şehrin kimliği, modern zamanların eğitim ve öğretim müesseselerinin vücut bulmasında/varlık kazanmasında kayda değer bir rol üstlenir.

Bu çağdaş kurumlardan birisi, Anadolu Türk Medeniyetin son devleti olan Cumhuriyet’in ismiyle anılan Cumhuriyet Üniversitesi’dir. Fakülteleri, Yüksekokulları, Enstitüleri ile dünya bilimine katkı veren Cumhuriyet Üniversitesi, geleceğin münevver bilim erbabını yetiştiren bir ocaktır. Bu ocağın İslâm ilim, hikmet ve irfan sahasını inşa ve ihya eden fakültesi de, İlahiyat Fakültesi’dir.

Sivas’ın ulularının yaşayan ruh nefeslerinin gölgesinde, dua ve hayır dilekleriyle temelleri atılan (1994) bu bilim yuvası, geçmişin ideolojik şartlanmaları yüzünden üniversitelerin kapılarını kapattığı ilim tâliplerine bağrına alarak kucaklamıştır. Farklı alanlarda yetkin bir kadronun oluştuğu Sivas İlahiyat (Okulu), samimiyet ve içtenliğin hayat bulduğu bir mekândır.

Bu gönül mekânı, eskilere değer verdiği gibi, yeni gelenleri tebessüm ve sıcaklığın güler yüzeyle karşılar ve mukabele eder. Yine bu hikmet ve irfan okulunda; gidenler kalanları, vefalı bir şekilde arayarak; kalanlar da gidenleri muhabbetle davet ederek irtibatı sürdürürler.

Muhabbet ve sevgi, bu fakültenin temeline atılmış ana köklerdir. Saygı ve hürmet, sınırları taşırmadan ve mesafe koymadan kendiliğinden gelişir Sivas İlahiyat’ta. Yardımlaşma ve vefa aradan onlarca yıl geçse de, bu ocaktan feyz alanlarda yok olmaz ve tükenmez. Sadakat ve güven, ihanet, kin ve nefrete asla dönüşmez. Üzüntüleri paylaşma ve sevinçlerde ortak olma, bu fakültenin ana karakteridir. Gönülleri zengin olduğu gibi, mütevazı sofraları da bir o kadar zengin ve lezzetlidir.

Gönül ve irfan sahibi “Sivas’ın İlahiyatı” demek, rastgele söylenen bir ifade değildir. Zira her toplum ve halk için, -en çok müracaat yeri ve sağlık için önem arzetmesi açısından- Tıp fakültesidir. Ancak Sultan Şehir Sivas için, bu isabetli bir ifade olarak görülmez. Zira, Sivaslılar, Tokat/Zile’de doğmasına rağmen, Şems-i Sivasî’yi kendi “can”larından kabul etmişler ve şehrin merkezini/kalbini onun kabriyle süslemişlerdir.

İşte, tıpkı Şems-i Sivasî ve diğer şehrin ulularının koruyuculuğunu yaptığı gibi, İlahiyat Fakültesi’nin hamisi ve muhafızı da önce Hakk Teâlâ, sonra da bu aziz insanlar, yani Sivas(lılar)dır. Fakülteye ve onun değerli hocalarına gelebilecek en küçük bir zarar ve ziyan, onları uykusuz bırakır, tedirgin eder. Zira, İlahiyat Fakültesi, onlar için bir mektep ve kurumdan daha fazla “değer”leri ifade eder.

Sıcak ve samimi gözleriyle bakarlar; güzel ve içten sözleriyle konuşurlar, İlahiyat’ın hocalarına ve öğrencilerine… Burada doğmamış ama, kadim Sivaslı gibi olan bu hocalar, Şehrin güzel insanlarınca, akrabalarından ve yakınlarından daha sevgilidirler.

Hulasa, insana değer veren kadim şehir Sivas, içindeki ilim erbabı için bir yerleşim mekânından ziyade, kendinizi misafir değil, gerçek sahibi hissedebileceğiniz ve bunu da tüm benliğinizle yaşayabileceğiz ruhanî bir şehirdir.

Üniversiteyi ve Fakültelerini de yöneten âkil, edip ve gönül erbabı idareciler, güzelliğin zirveye çıkmasına katkıda bulunmaktadırlar. Şehrin yerel idarecileri, dostluk, samimiyet,  fedakârlık ve hizmet etmenin kadim temsilciğini üstlenen gönül insanlarıdır.